Wpływ etapu dojrzewania na fizyczność młodych sportowców
Dane pediatryczne pokazują, że pomiary sprawności fizycznej (np. siła, szybkość, wytrzymałość) poprawiają się w sposób nieliniowy przez całe dzieciństwo z powodu wzrostu i dojrzewania. Stanowi to wyzwanie dla trenera pracującego z młodym sportowcem lub grupą młodych sportowców. Ze względu na naturalny rozwój, każda adaptacja wydajności musi być wystarczająco duża, aby mieć pewność, że zmiana nastąpiła w wyniku programu treningowego, a nie wyłącznie z powodu wzrostu i dojrzewania.
W dzieciństwie takie zmiany w wydolności można przypisać przede wszystkim rozwojowi układu nerwowego i dojrzewaniu mózgu. W szczególności uważa się, że poprawa w rekrutacji jednostek motorycznych, częstotliwości wyzwalania, synchronizacji i mielinizacji nerwowej poprawia funkcję nerwowo-mięśniową. Na tym etapie rozwoju istniejące programy kontroli motorycznej są podświadomie dopracowywane i wzmacniane, co umożliwia młodym sportowcom wykonywanie skoordynowanych umiejętności z większą wydajnością. Układ nerwowo-mięśniowy wiąże się z podwyższoną plastycznością neuronalną w dzieciństwie, przejawiającą się w plastyczności i wzmocnieniu ścieżek nerwowych, dlatego dzieciństwo jest postrzegane jako idealna okazja do nabywania umiejętności motorycznych.
Gdy dziecko osiągnie początek młodzieńczego skoku wzrostu, zarówno mężczyźni (średni wiek 12-14 lat), jak i kobiety (11-13 lat) doświadczają fazy rozwoju fizycznego, podczas której stężenie hormonu wzrostu i hormonu płciowego jest znacznie zwiększone. To właśnie w tej fazie rozwoju następuje dalsze dojrzewanie układu nerwowego i adaptacja masy mięśniowej, składu ciała i innych elementów strukturalnych, co prowadzi do naturalnej adaptacji atrybutów fizycznych, takich jak szybkość, siła, wytrzymałość i siła mięśni.
Wiek chronologiczny i biologiczny
W piśmiennictwie wyraźnie wykazano, że osoby w tym samym wieku chronologicznym mogą się znacznie różnić pod względem wieku biologicznego, niekiedy nawet o 5 do 6 lat. Względne niedopasowanie i duża zmienność wieku biologicznego wśród dzieci w tym samym wieku chronologicznym może sprawić, że programowanie treningu, a następnie interpretacja odpowiedzi treningowych, będzie trudne. Na przykład, pracując z dwoma 15-letnimi chłopcami, jeden może mieć wiek biologiczny 12 lat (tj. „później dojrzewający”), a drugi może mieć 17 lat (tj. „wczesniej dojrzewający”). Zalecony trening i charakter reakcji treningowej prawdopodobnie będą się różnić między tymi dwoma osobami.
Wiek biologiczny zapewnia dokładniejsze odzwierciedlenie etapu rozwoju młodego sportowca, dlatego zaleca się, aby trenerzy w przybliżeniu co 3 miesiące śledzili podstawowe miary somatyczne (postura, masa ciała i długość nóg), które można wykorzystać do oszacowania wieku biologicznego . Na przykład, Mirwald i współpracownicy opracowali równanie regresji, które może wskazywać czas dojrzałości (tj. jak daleko w latach dana osoba znajduje się od szczytowej prędkości wzrostu [PHV]) do błędu standardowego około 6 miesięcy; jednak błąd zwiększa się, im dalej dziecko znajduje się od swojego rzeczywistego PHV i jest uwydatniony u osób wcześnie i późno dojrzewających.
Podsumowanie
Docenienie i zrozumienie wzrostu i dojrzewania jest niezbędne do zrozumienia reakcji na trening i potencjalnych powiązanych czynników ryzyka urazu. Na przykład, badania wykazały, że chłopcy przed PHV pozytywnie reagują na trening plyometryczny względem sprintów i skoków, podczas gdy intuicyjnie, zalecenia oparte na hipertrofii z większym prawdopodobieństwem prowadzą do znaczącej adaptacji u młodzieży, która jest po PHV. Podobnie, tempo wzrostu przekraczające 7,2 cm rocznie zostało wyróżnione jako potencjalne „czerwone flagi” dla ryzyka urazu kończyn dolnych u młodych sportowców płci męskiej. Jednak pomimo potencjalnego wpływu wzrostu i dojrzewania na szybkość reakcji na trening i ryzyko kontuzji, trenerzy nigdy nie powinni tracić z oczu potrzeby programowania treningu w oparciu o kompetencje techniczne młodego sportowca i pożądaną adaptację, która wymaga ustalenia priorytetów.
Bibliografia
1.Beunen, G.P., & Malina, R.M. (2008). Growth and biological maturation: Relevance to athletic performance. In H. Hebestreit & O. Bar-Or (Eds.), The young athlete
2.Lloyd, R.S., Cronin, J.B., Faigenbaum, A.D., Haff, G.G., Howard, R., Kraemer, W.J., Micheli, L.J., Myer, G.D., & Oliver, J.L. (2016, Jun). National strength and conditioning association position statement on long-term athletic development. J Strength Cond Res, 30(6),
3.Faigenbaum, A.D., Lloyd, R.S., & Oliver, J.L. (2019). ACSM essentials of youth fitness. Human Kinetics.
4.Viru, A., Loko, J., Harro, M., Volver, A., Laaneot, L., & Viru, M. (1999). Critical periods in the development of performance capacity during childhood and adolescence. European Journal of Physical Education, 4, 75-119.
5. Kraemer, W.J., Fry, A.C., Frykman, P.N., Conroy, B., & Hoffman, J. (1989). Resistance training and youth. Pediatr Exerc Sci, 1, 336-350.
6. Casey, B.J., Tottenham, N., Liston, C., & Durston, S. (2005, Mar). Imaging the developing brain: What have we learned about cognitive devel- opment? Research Support, N.I.H., Extramural Research Support, U.S. Gov’t, P.H.S. Review. Trends Cogn Sci, 9(3), 104- 110. https://doi. org/10.1016/j.tics.2005.01.011
7. Gogtay, N., Giedd, J.N., Lusk, L., Hayashi, K.M., Greenstein, D., Vaituzis, A.C., Nugent, T.F., 3rd, Herman, D.H., Clasen, L.S., Toga, A.W., Rapoport, J.L., & Thompson, P.M. (2004, May 25). Dynamic mapping of human cortical development during childhood through early adulthood. Proc Natl Acad Sci USA, 101(21), 8174-8179. https://doi. org/10.1073/pnas.0402680101
8. Myer, G.D., Faigenbaum, A.D., Ford, K.R., Best, T.M., Bergeron, M.F., & Hewett, T.E. (2011, May- -Jun). When to initiate integrative neuromus- cular training to reduce sports- related injuries and enhance health in youth? Curr Sports Med Rep, 10(3), 155-166. https://doi.org/10.1249/ JSR.0b013e31821b1442
9. Rogol, A.D., Clark, P.A., & Roemmich, J.N. (2000, Aug). Growth and pubertal development in chil- dren and adolescents: Effects of diet and physical activity. Am J Clin Nutr, 72(2 Suppl), 521S-528S. https://doi.org/10.1093/ajcn/72.2.521S
10. Meyers, R.W., Oliver, J.L., Hughes, M.G., Cronin, J.B., & Lloyd, R.S. (2015, Feb). Maximal sprint speed in boys of increasing maturity. Pediatr Exerc Sci, 27(1), 85-94.
11. Kanehisa, H., Abe, T., & Fukunaga, T. (2003, Dec). Growth trends of dynamic strength in adolescent boys. A 2-year follow-up survey. J Sports Med Phys Fitness, 43(4), 459-464.
12. Armstrong, N., & Barker, A.R. (2011). Endurance training and elite young athletes. Med Sports Sci, 56, 59-83.
13. Baxter-Jones, A.D.G., Eisenmann, J.C., & Sherar, L.B. (2005). Controlling for maturation in pedi- atric exercise science. Pediatr Exerc Sci, 17, 18-30.
